Ik zie je tussen tanden.
Daarboven geconcentreerde blikken. Geen genietende, al weet ik dat het genot in die concentratie zit. Het zet kaken onder spanning en jij vangt die op want jij kan druk goed hebben. Je laat je zonder aankondiging tussen vingertoppen nemen, langs snaren raggen. Je bent de losse nagel van Apollo. De Romeinse God van het vee, de landbouw, de dichtkunst, het licht en de muziek. Het enige reliek dat ik op verweerde vloerbedekkingen van studentenkamers zag.
Reactie plaatsen
Reacties