Ik vind jou een compliment.
Te vaak krijg jij een frons, denk ik. Wéér wat vies gemaakt. Maar jij weet net zo goed als ik, het gaat niet om jou.
Het gaat om de rommel die je laat zien. De rommel die anderen niet willen. Ze willen die niet omdat ze niet herinnerd willen worden aan chaos. Terwijl chaos de kern van leven is. En soms wordt er dan iemand geboren, steeds meer naar mijn idee, die hen helpt herinneren aan die waarheid. Niet als afschrikmiddel, maar als troost. Het kan de goede verstaander helpen het allemaal wat minder stug te zien. Jij zegt: het is er. En met jou zijn de zwijnen. Die rollen schaamteloos door de modder. Daar kan, dat weet iedereen ten diepste, geen Excel tegenop.
Bedankt voor het woord, Perry.
Reactie plaatsen
Reacties